माझी पहिली कविता फुल..
नुकतच कळीचं..
झालेल ते फुल आनंदाने
डोलत होतं.....
किती सुंदर
आहे हे जग
म्हणुन आंनदाने गात होतं..
फार वाइट वाटलं मला....
कारण.....
त्याचा तो आनंद
क्षणभंगुर होता....
कारण........
थोडयाच वेळाने
माळी त्याला तोडणार होता..!!!!!
रेखा....
Rekhaji,
ReplyDeleteSadhi, sopi aani chan kavita ahe.
jagarhatiche satya hech aste.
SHaRAD.
hi..friend
ReplyDeletehands of to your observation..and your style also...
born comes deside and death comes suddenly..
its naturs law..
but your prasentation and example is creaditable..
our observation makes diffrent thinker to man
for that should have fillings...and u r deserve
for it....thnks...
AMIT MOHITE.....
Kharach sundar kavita aahe......
ReplyDeleteपहिलीच कविता इतकी सुंदर !
ReplyDeleteशुभेच्छा रेखा
Apratim....
ReplyDeletePretty flower.
ReplyDeletehttp://youcanfacetodaybecausehelives.blogspot.com
रेखा पहिलिच कविता इतकि सुनदर आहे! तुला मनापासुन हादिक शुभेचछा.
ReplyDeletechhan
ReplyDeleteKhup chan..mast aahe vaakya rachna
ReplyDelete--Sandy
http://www.sandykadam.com
best luck new poems
ReplyDeleteखूप छान!!!!!,तुझी पहिली कविता ही उमललेल्या फुलासारखीच आहे,मग कोणताही माळी अशा काव्यफुलाला तोडेलच का?
ReplyDeleteखूप छान!!!
ReplyDelete